Wojnicz II :: PolskaRolaHerbowa

Wojnicz II

Blazon

W niebieskiej tarczy pod złotą podkową na opak, pomiędzy której ramionami wycieńczony złoty krzyż podwójny, trzy przekrzyżowane złote strzały w pas, grotami w prawo, związane na środku złotym sznurem. Klejnot, na hełmie ozdobiony niebiesko złotą nałęczką, tors czarnego orła o złotym dziobie z którego prawej strony, ponad opasaną wokół niego złota koroną wyrasta ręka zbrojna srebrna, trzymająca srebrny miecz o złotym jelcu w pas ponad głowa ustawiony. Labry w barwach niebieskich podbite złotem.

Genealogia

Rodzina Wojnicz od pokoleń zamieszkiwała okolice Wilna na Litwie. Z wszelkich dokumentów oraz podań rodzinnych wynika, że rodzina należała do społeczności Tatarów Litewskich. Jako jedna z pierwszych przeszła na chrześcijaństwo i całkowicie uległa polonizacji. Najstarszy znany członek rodziny bezpośrednio związany z fundatorem herbu Wojnicz, Mikołaj Wojnicz ur. ok. 1870 r. mieszkał w miejscowości Podbrzeże. Z relacji rodziny wynika, że Mikołaj brał udział w wojnie rosyjsko – japońskiej w roku 1905, z której nie powrócił. Żona jego Zofia samotnie wychowywała trójkę dzieci – Bronisława, Ludwika i Jadwigę. Bezpośrednim przodkiem fundatora był Ludwik Wojnicz. Ludwik Wojnicz brał czyny udział w wojnie polsko – bolszewickiej. Walczył pod Smoleńskiem. W niewoli bolszewickiej spędził ok. 4 lat. Po wojnie zamieszkał najpierw w miejscowości Pocztonka koło Wilna, a następnie w Androniszkach. Najstarsze dzieci Ludwika Wojnicz brały chrzest oraz przystępowały do pierwszej komunii w parafii Jęczmieniszki. W 1945 roku cała rodzina Wojnicz została przesiedlona na Warmię. Na Warmii przychodzi na świat ojciec fundatora Ryszard, syn Ludwika z trzeciego małżeństwa z Janina zd. Żukowska. Ryszard ożenił się Teresą z d. Pasztaleniec. Tym samym do rodu Wojniczów weszła tradycja starej ziemiańskiej rodziny z Mazowsza – Kępiastych. Rodzina Kępistych zamieszkiwała od pokoleń we wsi Króle Duże w pobliżu Łomży.

Legenda herbowa

Brak danych

Fundacja

Fundacji znaku rodowego rodziny Wojnicz zwanego herbem własnym Wojnicz II dokonano dnia 10 lutego Roku Pańskiego 2011 na wniosek Marcina Wojnicza. Intencją fundatora jest próba przyczynienia się do wzmocnienia więzi rodzinnych oraz kultywowania tradycji rodzinnej. Niniejszym potwierdza się, że dnia 10 lutego Roku Pańskiego 2011 herb własny Wojnicz II został zarejestrowany pod numerem 100211 w roli herbowej Nova Heroldia i podany do publicznej wiadomości poprzez publikację w herbarzu Polskiej Wspólnoty Heraldycznej. Osobami upoważnionymi do legitymowania się herbem rodu Wojnicz ufundowanym przez Marcina Wojnicz są bezpośredni potomkowie fundatora. Upoważnionymi na podstawie odrębnego oświadczenia woli fundatora mogą być tylko krewni fundatora drugiego stopnia w linii bocznej pochodzący bezpośrednio od Teresy Wojnicz z d. Pasztaleniec oraz ich potomkowie.

Autor