Najdalej sięgające informacje dotyczące nazwiska Głodny pochodzą z początku XVIII wieku. Członkowie tej rodziny związani byli z rodem Ćwiklińskich. Linia fundatora herbu wywodzi się z południowo – wschodnich stron Wielkopolski z Wysoczyzny Tureckiej. Tam w miejscowości Wietchinin, na początku XIX wieku mieszkał i pracował na roli Grzegorz Głodny. Jednym z jego synów był Stanisław, który poślubił Stefanię. Z tego związku przyszło na świat trzynaścioro dzieci w tym córki: Czesława, Waleria, Maria, Irena, Krystyna oraz męscy potomkowie w osobach: Wacława, Józefa, Jana, Stanisława, Wawrzyńca (Mariana), Kazimierza, Władysława. W 1943 roku, Stanisław i Stefania wraz z dziećmi zostali wywiezieni na roboty przymusowe do Niemiec. Z tułaczki wojennej powrócili w styczniu 1946 roku. Niestety, z powodu zburzonych budynków i niemożności zamieszkania na swoim gospodarstwie, Stanisław zwrócił się do władz Gminy Wartkowice o pomoc. Otrzymał skierowanie na osiedlenie się na tzw. Ziemiach Odzyskanych. Tam osiada w miejscowości Kolonia Dobrowo. W 1950 roku, Wawrzyniec z zawodu murarz, zawiera związek małżeński z Gertrudą Głodny z domu Kuterek. Ze związku tego na świat przychodzi sześcioro dzieci w tym jedna córka Krystyna oraz pięciu synów: Marian (Zbigniew), Jan, Edward, Tadeusz i Wiesław. Tadeusz, fundator herbu – po ślubie z Teresą – od 1985 roku mieszka w Zabrzu. Mają pięcioro dzieci: Bożydara, Szymona, Monikę, Jadwigę i Maksymiliana.
